Prachtig mooi lief mens. Bron vol ongekende mogelijkheden. Ten goede en ten slechte. In staat tot grootste prestaties. Ten goede en ten kwade. Streeft binnen onze dualistische wereld niet iedereen naar een staat om betekenis te geven aan het leven zelf? Ten goede en ten ware. Of minstens vorm te geven aan de chaos in onze hedendaagse wereld. Prachtig, bijna hypnotiserend, bezongen door Nick Mulvey in zijn liedje Fever to the form. Waarin hij een ode brengt aan deze staat van zijn. Een innerlijke zoektocht naar harmonie en evenwicht, om de onderliggende onbalans te herstellen. Een onbalans, gefundeerd op interpretatie van waardensystem, zoals wetten, regels, religies, overheden, overtuigingen en persoonlijke ervaringen.
Wat is een mens?
Turend door onze oogwimpers kunnen we de hedendaagse mens als een schakende duif karakteriseren. Het schaakspel spelen met een duif is niet te doen. Het goede beest heeft geen begrip van het spel of de regels, werpt alle schaakstukken omver, besmeurt het bord, maar toch loopt het rond als de trotse winnaar. Evenzo de mens, hij denkt alles onder controle te hebben met zijn wereld waarin wetenschap, technologie, systemen, structuren en rationaliteiten de boventoon voeren. Ingegeven door het verlichtingsdenken is de mens langzamerhand losgezongen van zijn biologische oorsprong. Hierdoor is hij zijn verbinding met al dat leeft en bestaat kwijtgeraakt. Nauwelijks nog bewustzijn van de wereld in-, onder-, boven- en om zich heen. Een verweesde samenleving met losstaande individuen tot gevolg. Een leegte en afstand tussen de mensen onderling. Moeder en kind. Man en vrouw. Broer en zus. Gewoon de mensen op de straat. Losgeweekt van elkaar. Verzonken in een eigen online wereld. Het hoofd naar beneden gericht op smartphones die ons hedendaagse leven dicteert. Afgeleid door geld verdienen, oorlogje spelen, televisie, talentenjachten, voetbal en ander oppervlakkig vermaakt, onderwijl ons alledaagse bestaan steeds verder buiten bereik raakt.
De technologie heeft ons weliswaar geholpen controle te krijgen over onze leefomgeving en zou ons als mens moeten helpen om het comfortabeler en veiliger te maken. Paradoxaal vertoont de werkelijkheid juist het tegenovergestelde, ingegeven door een gebrek aan evenwicht tussen technologie, morele, sociale, ecologische én menselijke verantwoordelijkheid.
Als we als mensheid geen drastische omslag in ons denken maken stevenen we af op een natuurtoestand zoals Thomas Hobbes deze beschreef. Deze toestand is volgens deze filosoof eenzaam, arm, smerig, beestachtig en kort. De filosoof David Hume zou toevoegen dat de overtuiging in technologie en controle vaak slechts een illusie is, omdat wij de complexe gevolgen van ons handelen niet volledig begrijpen. Beide filosofen benaderen de wereld vanuit een mechanistisch en technisch oogpunt, zonder onderlinge verbondenheid of zelfs spirituele dimensie. Hetgeen we ook terugzien in het hedendaagse technocratische denken, waarin menselijke verbondenheid en spiritualiteit steeds verder naar de achtergrond verdwijnt.
In contrast hierop past de filosofie van Goethe. Hij zag de natuur in samenhang, onder het zichtbare zit een onderliggende harmonie. Hij pleitte voor een verbinding met de natuur en het grote geheel. Deze holistische visie ziet de mens dus niet als een geïsoleerd systeem op zich. Rudolf Steiner voegt daar later op zijn beurt nog een spirituele dimensie aan toe. Steiner ziet de mens als eenheid van lichaam, ziel en geest. Hiermee voegen we tevens het Gods-concept toe aan dit essay. ‘God’ is voor mij een sturende kracht, een alweten. De bron van al dat is en door ons heen straalt. De bron waarin wij weer opgaan na onze aardse dood. Hier op aarde leven wij tijdelijk in een fysieke verschijningsvorm met als doel onze lessen te leren. De aarde als dualistische leerplaats, waar we tegenstellingen beleven. Tegenstellingen als goed en fout. Mooie en lelijk. Liefaardig en kwaadaardig. Wij tegen zij. Ziekte en Beter. Een strijd van allen tegen allen.
Ingegeven door de opvattingen van diverse denkers vorm ik steeds meer de overtuiging dat het voorgeschotelde dualisme hier op aarde een illusie is en dat wij allen één zijn die samen leven in een grote kringloop. De mens, met al zijn technisch vernuft, staat niet aan de top van welke piramide dan ook. Integendeel. Wij als mens delen onze leefomgeving met alle planten, stenen, dieren en zijn allen met elkaar verbonden. Waarbij de ‘lagere’ levensvormen ondersteunend zijn aan de ‘hogere’ levensvormen. In onderlinge verbondenheid samen streven met alles om ons heen naar een natuurlijk evenwicht. Zelfs met de (ondergewaardeerde) leefvormen als bacteriën, microben en de schimmels bovendien. Ik denk dat hun mycorrhiza-netwerk gelijksoortig is hoe wij met elkaar in verbinding staan in een onzichtbaar energetisch netwerk. Een energetisch schaakbord zo u wilt, waarin gezondheid het evenwicht van alle spelers weerspiegelt.
Wat is gezondheid?
De algemene hedendaagse visie op gezondheid is beperkt tot een schaakbord. Een strak omlijnd systeem en vaste regels, processen en procedures waarbinnen men denkt en handelt. Een specialist voor elk orgaan, een pil voor elke kwaal en meten van elk signaal. De medische interventies vliegen als schaakstukken over het speelveld, ingegeven door het laatste wetenschappelijk inzicht. Veelal gespeend van een diepere holistische verbinding.
Wat is gezondheid dan wel? Een oppervlakkig, maar complex antwoord luidt ‘de afwezigheid van ziekte’. Hieruit volgt direct de vervolgvraag wat het fenomeen ziekte is. Vanuit de leer van Dr. Hamer, grondlegger van de Germaanse Nieuwe Geneeskunde, is ziekte een herstelproces van een fenomeen dat hij schokken noemt. De huidige mens is door het loslaten van zijn natuurlijke biotoop bevattelijker voor schokken dan voorheen. Versterkt door onze manier van leven, wonen, massamedia en verwijdering van onze natuurlijke oorsprong. Schokken resulteren in een lichamelijke toestand dat het organisme helpt overleven. Na het verwerken van de schok zal het lichaam zich herstellen naar homeostase en uit zich in iets dat wij ziekte noemen. Na grondige bestudering van zijn leer zie ik steeds meer herkenningspunten die zijn these onderbouwen, maar mijn kennis over het menselijk lichaam en diens processen is nog te prematuur om een sluitend oordeel aan te verbinden. Wel ben ik aanhanger van zijn holistische en spirituele mensvisie dat doordesemd is in zijn geneeskunde en zijn concept over het zelfhelend vermogen van het (menselijk) lichaam.
Gezondheid is voor mij een staat van zijn als er balans in de drie lichamen die in de mens huist. Het Mentale-, Emotionele- en het Somatische lichaam, met toevoeging van diens persoonlijke Zingeving, zoals uitgewerkt door Jos Olgers in zijn boek ‘Heelheid in wording’. In tegenstelling tot de vergelijkbare leer van Rudolf Steiner vind ik dit model prettiger werken, vanwege de praktische inzetbaarheid. Een onbalans in dit holistische model, zo u wilt een schok, leidt tot verstoring in het evenwicht waardoor ziekte ontstaat. Genezing zal dan gericht moeten zijn op het herstellen van deze onevenwichtigheid. Dit betekent dat ik genezing breder zie dan louter het bestrijden van somatische symptomen, zoals dat in de reguliere zorg gemeengoed is, waarbij veelal het mentale én emotionele lichaam ondergeschikt is gemaakt. Om over de zingeving maar te zwijgen.
Genezing is in mijn optiek dan ook de hulp en ondersteuning die een behandelaar geeft aan de mens om zijn systeem weer in een biologisch evenwicht te krijgen, waarvoor diverse vormen beschikbaar zijn, zoals: alternatief, manueel, complementair, homeopatisch, ja zelfs regulier.
Conclusie
In mijn ogen is gezondheid meer dan de afwezigheid van ziekte. Gezondheid is een balans tussen het mentale, emotionele, somatische lichaam én de zingeving, vrij vertaald naar het gedachtengoed van Rudolf Steiner, Dr. Geerd Hamer en Jos Olgers. Deze balans is een weerspiegeling van het grote geheel waarin wij samen met de natuur, met daarin alle levende en levenloze wezens samenzijn. Strevend naar een harmonie dat leidt tot een verbondenheid. De verdergaande technolisering van onze leefomgeving en het achterliggende gedachtengoed zal ons steeds verder van deze balans wegdrijven.
Voor het herstellen van deze onbalans – het genezen van ziekte – is naast alle aangeboden geneeswijzen homeopathie een van de krachtigste wegen om harmonie te brengen in de mens vanwege de subtiele werking van energie en resonantie. Dit begint al bij de anamnese, immers luisteren kan al het begin van genezing betekenen. Het verhaal van de patiënt resoneert al met het geneesmiddel, net zoals een schaakstuk zijn weg vindt op het bord. Gevoed door het onsterfelijke en goddelijke van onze geest, doorgegeven aan onze ziel als zijnde onze bemiddelaar tussen lichaam en geest. Bovenal acht ik homeopathie krachtig omdat het geweten van de behandelaar dominant is in de behandeling. Het geweten, als enige toetssteen van echte menselijke waardigheid, mag men geen geweld aandoen aldus de grondlegger van de Homeopathie Dr. Hahnemann
Een subtiele energetische verandering kan al helpen het zelfhelend vermogen aan te wakkeren en daardoor het evenwicht in de mens en mensheid te herstellen. Kleine ingrepen die geen kwaad doen kunnen de voeding zijn tot grote veranderingen. Zo schaken we verder, geleid door een vurige drang vorm te geven aan ons leven, op het ritme van onze ziel en geest. Zoekend naar harmonie in de chaos.
Fever to the form.
Gijsbert Nagelvoort
Nb: de inkt van dit essay is net droog of ik lees in het boek Fuga Materia Medica dat Vithoulkas eenzelfde soort indeling gebruikt waar ik in dit essay Jos Olgers aanhaal. Zo zie je maar, hoe meer je leest, hoe minder je weet. Paradox.